Żyj i daj żyć innym to -- nauka dla tych co pilnują cudzej własności i nie szanują przyrody ani porządku społecznego.
Zacznijmy opis życia społecznego młodego pokolenia które podąża za wzorcem .Wzorzec zatem to rodzina i szkoła.Rywalizacja szkoły i rodziny jest coraz bardziej widoczna w działaniach państw zwłaszcza komunistycznych gdzie wzorce były i są narzucane przez ideologie.
Można więc postawić zasadnicze pytanie :
Kiedy rodzina ma mieć czas na wspólne wycieczki skoro dzieciom zadaje się obszerne zadania domowe i to przez zaborczą szkołę?
poniżej znajduje się tekst naukowy z teorii uniwersyteckiej dla nauczycieli :
Wycieczka szkolna w procesie kształtowania tożsamości W języku potocznym słowa „wycieczka” używamy zazwyczaj w znaczeniu podawanym przez Inny słownik języka polskiego, tj. „wędrówka lub jazda gdzieś, odbywana dla przyjemności” (ISJP Bańko 2000: 1078). Podobnie interpretowane jest znaczenie tego słowa w Słowniku języka polskiego pod red. Mieczysława Szymczaka, gdzie wycieczka to tyle, co „wędrówka piesza, wyjazd, podróż, wyprawa w celach krajoznawczych, turystycznych, rzadziej towarzyskich”. Wśród połączeń wymienia się m.in. „wycieczkę do muzeum” (SJP Szymczak 1989: 788). Innego znaczenia i sensu niż potoczne nabiera słowo „wycieczka” w kontekście edukacyjnym, gdy uzupełnimy je ogólnym określeniem „szkolna” lub np. wskazującym na konkretny charakter: „historyczna” czy „przyrodnicza”, wtedy nasze skojarzenia kierują się także w stronę innych wartości. Jednak walor przyjemności przypisywany wycieczce niejako a priori nie zostaje wykluczony, staje się jednym z elementów odpowiedzialnych za pierwiastek emocjonalny obecny na każdej wycieczce. Teoretycy kształcenia i wychowania zwracają uwagę na wiele celów i funkcji wycieczek szkolnych oraz wynikających z tego korzyści dla adresatów działalności szkoły, czyli samych uczniów, które potwierdzają szczególne znaczenie wycieczki w całokształcie pracy edukacyjnej. Status wycieczki szkolnej Na przestrzeni kilku dziesięcioleci różne było podejście do kwestii szkolnej wycieczki, różnie rozumiano jej status (lekcja, metoda, forma zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych czy inny), różnie ją definiowano, przypisywano jej różne funkcje w procesie dydaktyczno-wychowawczym. Trzeba przyznać, że z punktu widzenia efektów pracy dydaktyczno-wychowawczej szkoły wycieczki odgrywają niezwykle ważną rolę. Początkowo traktowano wycieczkę jako rodzaj lekcji, o czym świadczy chociażby definicja autorstwa Anny Pohoskiej z okresu dwudziestolecia międzywojennego: „Wycieczką będzie właściwie każda lekcja poza terenem normalnej, codziennej [w:] Tradycja dla Współczesności. Ciągłość i Zmiana, t. 11: Tożsamości w procesach społeczno-kulturowych, pod red. Małgorzaty Dziekanowskiej, Marty Wójcickiej, Lublin 2017, s. 235-249 236 IV. Tożsamość w kontekście wychowania pracy” (Pohoska 1937: 346–347), w związku z czym powinna spełniać wszelkie zadania, jakie system oświatowy nakłada na tę formę organizacyjną pracy szkoły. 